Fasten Your Seatbelts
Door: Bert
Blijf op de hoogte en volg Bert
05 Maart 2015 | Australië, Melbourne
Beste lezer,
Dit reisverslag is bedoeld om op een objectieve, humoristische, spannende en soms confronterende wijze onze belevenissen in en naar Australië neer te zetten. Althans, daartoe zal een poging worden ondernomen. Zijn er zaken onduidelijk, incorrect, verwarrend, beledigend of op welke wijze dan ook vragen oproepend, laat het mij (Bert) dan na onze vakantie even weten. Als er mensen zijn die nu al afgehaakt zijn, kan ik dat ook begrijpen. Sterker nog: daar houd ik ernstig rekening mee. De "die hards" onder jullie wil ik de komende weken veel succes en uithoudingsvermogen toewensen.
Vandaag in het verslag: Ik kijk in een bakje met vliegtuigvoedsel en "warm" welkom in Melbourne.
Om te voorkomen dat er nog meer mensen gaan afhaken zal ik de hele reis vanaf vertrek tot en met het inchecken in het hotel in Melbourne in vogelvlucht samenvatten in het volgende stukje:
De reis verliep voorspoedig.
Tot zover het verslag van onze reis. Saaiheid kent geen grenzen. Om toch een paar hoogtepunten eruit te pikken wat natuurlijk niet moeilijk is op 10km hoogte: Het vliegtuigvoedsel was weer eens van ongekende kwaliteit. Dat er nog geen sterrenrestaurant op hoogte is opgericht. Ik ben geen kenner, maar het voedsel welke we tijdens de vlucht hebben mogen verorberen geef ik toch al gauw een ster of 2......in de min! Ten eerste was de aankondiging/presentatie van het diner ver beneden alle peil. Waarom noem ik het woord "diner"? Dat stond op de menukaart. Menukaart zal je denken? Inderdaad, voordat je ook nog maar iets hebt gezien zijn de verwachtingen al torenhoog. Eerste fout: de aankondiging dus. De presentatie sla ik over, dat is onder de ervaren luchtreizigers reeds bekend. Dan het altijd spannende moment van het weghalen van de folie van het bakje. In een restaurant noemt men dat het oplichten van de cloche. De spanning stijgt als ik probeer om de folie voorzichtig, zonder iemand naast me een Lee Towers elleboogbeweging te geven, te verwijderen. Wat er vervolgens gebeurt kan kort worden samengevat: een moment van stilte, gevolgd door het even snakken naar adem, vervolgens het alom bekende om mee heen kijken ("kijkt iedereen zo moeilijk?") en tenslotte de grote twijfel. Zal ik het doen of niet? Ik heb weinig keus. Het lijkt wel Expeditie Robinson. Opgesloten zitten, maar dan in een vliegtuig in plaats van op een eiland en eten wat de pot schaft. Tja, geef eens een beschrijving van de inhoud hoor ik jullie denken. Ik zal proberen dit zo gedetailleerd mogelijk te doen. Het is wit, brijig en reageert in slow motion mee op elke beweging van het vliegtuig. Om het wat plastischer neer te zetten. Het lijkt op een bakje met rijstebrij wat net is uitgekotst, met drijvende in deze brij enkele moeilijk te identificeren lapjes. Op het bakje staat "seafood". Waarschijnlijk weet men zelf dus ook niet precies wat het is. Het is uiteindelijk bij kijken gebleven. De buurman naast me volgt mijn voorbeeld. Voor ons dus geen Expeditie Robinson, kruisje "ongeschikt" kan worden gezet.
Na het invullen van nog enkele noodzakelijke formulieren (aankomstformulier, ebolaformulier) waren we - inmiddels geland - klaar om Australië te gaan ontdekken. Althans, dat dachten we aanvankelijk. Er was nog één obstakel te overwinnen. Signalement: blanke vrouw (of toch man?), gezet postuur, bruine ogen, kort ietwat krullend haar, draagt blauw douane outfit, snor. Ik overhandig de ingevulde formulieren en voeg hier aan toe dat we voor Vienne geen aankomstformulier hebben ingevuld. Op het aankomstformulier staan vragen zoals: bent u hier om zakelijke redenen, vakantie of anderszins en heeft u een strafblad. "Step out of the line!" galmt een opvallend zware stem door de ruimte. De snor (zo noem ik hem/haar vanaf nu gemakshalve) laat even weten wie de baas is. "Fill in all the forms! Again step out of the line and go to that desk!". De snor wijst, ogenschijnlijk geïrriteerd, naar een kleine desk een stukje verderop. "I am sorry Ma'am I didn't fill in the form for my 2-year-old daughter. Of course she also has to fill in the damn form because you never know whether she is here for business visitor purposes or just for a holiday. And maybe she was convicted in the past. For your information: she is here business wise. She will be closing a merger between two big companies of Australia and the Netherlands in the next few days. Tomorrow at 9 am she will be playing golf with the Prime Minister". Dat had ik natuurlijk kunnen zeggen, maar de gevolgen zouden niet te overzien zijn geweest. Braaf volgen we dus het bevel. Vreemd genoeg verlaat de snor de desk net voordat we de formulieren willen overhandigen. Ik volg de snor een stukje en zie nog net hoe een roze bidon tevoorschijn wordt gehaald. Dat staat natuurlijk haaks op de zojuist geschetste ervaringen. Misschien moet ik Paul Jambers even bellen. U weet wel, van het programma "Jambers" waarin bijvoorbeeld een overdag ogenschijnlijk brave secretaresse ' s avonds plotseling transformeert naar een hete escort dame.
Uiteindelijk komen we zonder problemen door de check.
Enfin, eind goed al goed! Of zoals de Aussies zeggen: No worries, mate!
To be continued.....soon.
Cheers
Dit reisverslag is bedoeld om op een objectieve, humoristische, spannende en soms confronterende wijze onze belevenissen in en naar Australië neer te zetten. Althans, daartoe zal een poging worden ondernomen. Zijn er zaken onduidelijk, incorrect, verwarrend, beledigend of op welke wijze dan ook vragen oproepend, laat het mij (Bert) dan na onze vakantie even weten. Als er mensen zijn die nu al afgehaakt zijn, kan ik dat ook begrijpen. Sterker nog: daar houd ik ernstig rekening mee. De "die hards" onder jullie wil ik de komende weken veel succes en uithoudingsvermogen toewensen.
Vandaag in het verslag: Ik kijk in een bakje met vliegtuigvoedsel en "warm" welkom in Melbourne.
Om te voorkomen dat er nog meer mensen gaan afhaken zal ik de hele reis vanaf vertrek tot en met het inchecken in het hotel in Melbourne in vogelvlucht samenvatten in het volgende stukje:
De reis verliep voorspoedig.
Tot zover het verslag van onze reis. Saaiheid kent geen grenzen. Om toch een paar hoogtepunten eruit te pikken wat natuurlijk niet moeilijk is op 10km hoogte: Het vliegtuigvoedsel was weer eens van ongekende kwaliteit. Dat er nog geen sterrenrestaurant op hoogte is opgericht. Ik ben geen kenner, maar het voedsel welke we tijdens de vlucht hebben mogen verorberen geef ik toch al gauw een ster of 2......in de min! Ten eerste was de aankondiging/presentatie van het diner ver beneden alle peil. Waarom noem ik het woord "diner"? Dat stond op de menukaart. Menukaart zal je denken? Inderdaad, voordat je ook nog maar iets hebt gezien zijn de verwachtingen al torenhoog. Eerste fout: de aankondiging dus. De presentatie sla ik over, dat is onder de ervaren luchtreizigers reeds bekend. Dan het altijd spannende moment van het weghalen van de folie van het bakje. In een restaurant noemt men dat het oplichten van de cloche. De spanning stijgt als ik probeer om de folie voorzichtig, zonder iemand naast me een Lee Towers elleboogbeweging te geven, te verwijderen. Wat er vervolgens gebeurt kan kort worden samengevat: een moment van stilte, gevolgd door het even snakken naar adem, vervolgens het alom bekende om mee heen kijken ("kijkt iedereen zo moeilijk?") en tenslotte de grote twijfel. Zal ik het doen of niet? Ik heb weinig keus. Het lijkt wel Expeditie Robinson. Opgesloten zitten, maar dan in een vliegtuig in plaats van op een eiland en eten wat de pot schaft. Tja, geef eens een beschrijving van de inhoud hoor ik jullie denken. Ik zal proberen dit zo gedetailleerd mogelijk te doen. Het is wit, brijig en reageert in slow motion mee op elke beweging van het vliegtuig. Om het wat plastischer neer te zetten. Het lijkt op een bakje met rijstebrij wat net is uitgekotst, met drijvende in deze brij enkele moeilijk te identificeren lapjes. Op het bakje staat "seafood". Waarschijnlijk weet men zelf dus ook niet precies wat het is. Het is uiteindelijk bij kijken gebleven. De buurman naast me volgt mijn voorbeeld. Voor ons dus geen Expeditie Robinson, kruisje "ongeschikt" kan worden gezet.
Na het invullen van nog enkele noodzakelijke formulieren (aankomstformulier, ebolaformulier) waren we - inmiddels geland - klaar om Australië te gaan ontdekken. Althans, dat dachten we aanvankelijk. Er was nog één obstakel te overwinnen. Signalement: blanke vrouw (of toch man?), gezet postuur, bruine ogen, kort ietwat krullend haar, draagt blauw douane outfit, snor. Ik overhandig de ingevulde formulieren en voeg hier aan toe dat we voor Vienne geen aankomstformulier hebben ingevuld. Op het aankomstformulier staan vragen zoals: bent u hier om zakelijke redenen, vakantie of anderszins en heeft u een strafblad. "Step out of the line!" galmt een opvallend zware stem door de ruimte. De snor (zo noem ik hem/haar vanaf nu gemakshalve) laat even weten wie de baas is. "Fill in all the forms! Again step out of the line and go to that desk!". De snor wijst, ogenschijnlijk geïrriteerd, naar een kleine desk een stukje verderop. "I am sorry Ma'am I didn't fill in the form for my 2-year-old daughter. Of course she also has to fill in the damn form because you never know whether she is here for business visitor purposes or just for a holiday. And maybe she was convicted in the past. For your information: she is here business wise. She will be closing a merger between two big companies of Australia and the Netherlands in the next few days. Tomorrow at 9 am she will be playing golf with the Prime Minister". Dat had ik natuurlijk kunnen zeggen, maar de gevolgen zouden niet te overzien zijn geweest. Braaf volgen we dus het bevel. Vreemd genoeg verlaat de snor de desk net voordat we de formulieren willen overhandigen. Ik volg de snor een stukje en zie nog net hoe een roze bidon tevoorschijn wordt gehaald. Dat staat natuurlijk haaks op de zojuist geschetste ervaringen. Misschien moet ik Paul Jambers even bellen. U weet wel, van het programma "Jambers" waarin bijvoorbeeld een overdag ogenschijnlijk brave secretaresse ' s avonds plotseling transformeert naar een hete escort dame.
Uiteindelijk komen we zonder problemen door de check.
Enfin, eind goed al goed! Of zoals de Aussies zeggen: No worries, mate!
To be continued.....soon.
Cheers
-
06 Maart 2015 - 08:29
Marco :
wow bert. Je moet schrijver worden. Ik heb me bescheurd om je verslag...
vooral om de witte brei die in slow motion meebeweegt op de bewegingen van het vliegtuig en de douane man met snor !!
Ik verheug me op nog meer verhalen .....
gr Marco -
06 Maart 2015 - 08:53
Heidi Arts:
Hey Bert, Kim, Robien en Vienne
Bert je had schrijver moeten worden. Je hebt je roeping gemist. Ontzettend leuk stukje tekst. Ik heb echt moeten lachen. We wensen jullie heel veel plezier en een hele mooie vakantie in Down Under.
Groetjes Rob, Heidi, Femke en Ruben -
06 Maart 2015 - 10:07
Inge:
Top verslag! -
06 Maart 2015 - 10:50
Tom:
Hopelijk inmiddels een beetje uit gejetlagged?
Voor mij is het precies 10 jaar geleden dat ik daar in Sydney rondliep. Zo te zien gaat het jullie daar ook goed af en leef daar komende het credo van de ozzies: No worries, mate!
Enjoy your time down under! -
06 Maart 2015 - 10:52
Tom:
oeps woord weggelaten: komende = komende maand -
06 Maart 2015 - 19:00
Yvonne Jeurissen:
Leuk Bert! Heel veel plezier verder! Gr. Yvonne -
06 Maart 2015 - 23:55
Marjon:
Hoi kim en bert, inderdaad een zeer aangemaam/humoristisch reisverslag. Ik was er al automatisch vanuit gegaan dat kim de auteur was..had gewoon zomaar gekund! Goed om te horen dat jullie de 24 uurs vliegreis hebben overleefd!! Ben benieuwd naar de rest van het avontuur! groetjes marjon en de rest! -
07 Maart 2015 - 08:22
Kitty:
Hallo allemaal
Wat leuk om jullie reis zo te volgen.
Heel veel plezier en ik verheug me al op het volgende verslag.
Groetjes, Kitty. -
07 Maart 2015 - 08:49
Jeroen:
Bertje, we wisten dat je veel humor had, maar dit overtreft alles. We verheugen ons nu al op de volgende reisverslagen. Ik zie nu al voor me om alle verslagen in een pocket editie uit te brengen. Hilarisch. Fijne vakantie. Jeroen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
